μετζοτίντο

το

μέθοδος χάραξης σε μεταλλική πλάκα με συστηματικό και ομοιόμορφο «τρύπημα» ολόκληρης τής επιφάνειας με αμέτρητες μικρές τρύπες, που συγκρατούν το μελάνι και κατά την εκτύπωση παράγουν μεγάλες περιοχές τονικών διαβαθμίσεων.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ιταλ. mezzatinta < mezza (θηλ. τού mezzo* «μισό») + tinta (πιθ. < ιταλ. ή ισπ. tinta tint < όψιμο λατ. tincta «πινελιά από μελάνη» < λατ. tincta, θηλ. τής μτχ. tinctus, -a, -um τού ρήματος tingo «βάφω»].